infantia

infantĭa, ae, f. [id.], inability to speak.

I.

Lit.:

linguae,

Lucr. 5, 1031.—

B.

In partic., want of eloquence:

infantia ejus, qui rem norit, sed eam explicare dicendo non queat,

Cic. de Or. 3, 35, 142:

incredibilis accusatorum,

id. Att. 4, 16, 8: infantiae [p. 943] in dicendo, Quint. 5, 13, 38. —

II.

Transf., infancy, early childhood:

quantum in infantia praesumptum est temporis, adulescentiae acquiritur,

Quint. 1, 1, 19:

prima ab infantia,

from earliest infancy, Tac. A. 1, 4:

nostra infantia caelum hausit Aventini,

Juv. 3, 85.— Of animals, the youth, etc.:

asini,

Plin. 8, 44, 69, § 171:

cervi ab infantia educati,

id. 10, 63, 83, § 182.—

Of inanim. things: sed est sua etiam studiis infantia,

Quint. 1, 1, 21:

pomi,

Plin. 15, 19, 21, § 80:

vinum cum in infantia est, dulce,

Macr. S. 7, 7.—

2.

Second childhood, childishness:

cum voce trementia membra... madidique infantia nasi,

Juv. 10, 199. —

B.

Collect., the young, children:

irritandae ad discendum infantiae,

Quint. 1, 1, 26:

surculi infantiae adalligati,

Plin. 32, 2, 11, § 24.